Το μεταπολεμικό κοινωνικό μοντέλο της Δύσης και της φιλελεύθερης δημοκρατίας βασίστηκε στην πολιτική και οικονομική παρουσία μίας πολυπληθούς,
εύρωστης οικονομικά μεσαίας τάξης, σε συνθήκες πρωτοφανούς ανοδικής
κοινωνικής κινητικότητας με βάση το λεγόμενο «σοσιαλδημοκρατικό
συμβόλαιο».
Η κοινωνία αυτή συμβατικά απεικονίσθηκε σε μια ωοειδή μορφή, ένα «αυγό»
– ένα μικρό ποσοστό της ελίτ στην κορυφή, ενώ στη βάση ένα μικρό
ποσοστό των κοινωνικά αποκλεισμένων και στη μέση μια ευμεγέθης και
σύνθετα διαστρωματωμένη μεσαία τάξη.