Η Γερμανία επιστρέφει αναπόφευκτα
στο ρόλο του «οικονομικού αστυνομικού» της ΕΕ – ενώ την ίδια στιγμή
εξοπλίζεται, έχοντας ξεφύγει από τα «δεσμά του παρελθόντος». Ειδικότερα,
τον περασμένο χρόνο η χώρα προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει το ρόλο της,
εν όψει των τεραστίων τεκτονικών αλλαγών που επέφερε ο πόλεμος στην
Ουκρανία – συγκεκριμένα, η γεωπολιτική αναδιάταξη της Ευρώπης, από τη
Δύση προς την Ανατολή. Ενδεχομένως λοιπόν βρήκε ήδη το δρόμο και τη θέση
της – με τη μορφή μίας ανανεωμένης ειδικής σχέσης με τις ΗΠΑ, όπου θα
αποτελεί ξανά τον βασικό δυτικοευρωπαϊκό εκπρόσωπο τους. Το ενδεχόμενο
αυτό θα σήμαινε την αποκατάσταση της οικονομικής της ηγεσίας εντός της
ΕΕ, με την προϋπόθεση όμως πως θα διοικεί για λογαριασμό των ΗΠΑ –
αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την Οργάνωση, κυρίως βέβαια για τη
χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής συμμετοχής στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο συνδυασμός των μέτρων λιτότητας, της ανανεωμένης
γερμανικής ηγεμονίας και του επιθετικού μιλιταρισμού, καθιστά το
πρόβλημα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους του 2010 σχεδόν αμελητέο – ένα
συγκριτικά απείρως πιο αβλαβές γεγονός, σε σχέση με αυτά που
προβλέπονται για το μέλλον.
.
