Θεσμική κατρακύλα που φέρνει εθνικό ακρωτηριασμό-Θέμης Τζήμας

Την οικονομική κατρακύλα της χώρας την ακολουθεί η θεσμική κατάρρευση. Όσα συμβαίνουν στην χώρα σε επίπεδο λειτουργίας βασικών θεσμών είναι πρωτάκουστα. Ο Θέμης Τζήμας, δικηγόρος και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μιλά χωρίς ενδοιασμούς για την παρακμή μας που αποτυπώνεται ακόμη και στην διαχείριση των σοβαρών εθνικών θεμάτων.

 

«Υπάρχει μια κατάσταση εσωτερικής αποικιοποίησης στη χώρα. Έχουμε ένα σύστημα εξουσίας του οποίου έχει τα λεφτά είτε είναι έξω, είτε σε παρασιτικές δραστηριότητες εντός της χώρας.

 

Παριστάνουν τους υπέρμαχους των θεσμών, ενώ οι ίδιοι έχουν κάνει σουρωτήρι το ίδιο το πολίτευμα!

Έγινε εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ ο πρόεδρος της Βουλής; Έντονη ενόχληση για τα ΜΜΕ που αποκάλυψαν την κυνική ομολογία του Θ. Δεμίρη

 

Νέο σεισμό στην πολιτική σκηνή προκάλεσε σήμερα η δήλωση του Θεμιστοκλή Δεμίρη, ο οποίος διορίστηκε στην θέση του διοικητή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, λαμβάνοντας θετική έκφραση γνώμης, μόνο από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. 

 

Ο νέος διοικητής της ΕΥΠ σε ερώτηση που δέχτηκε για το αν παρακολουθούνται και άλλοι πολιτικοί εκτός του Νίκου Ανδρουλάκη, απάντησε ότι «έχει πλήρη έλεγχο της υπηρεσίας τις τελευταίες 15 μέρες» και ότι «κανείς δεν εξαιρείται…».

 

Μεταδημοκρατία με ολίγη από αποικία…

Ο όρος «Μεταδημοκρατία» καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια, μετά την έκδοση βιβλίου με αυτόν τον τίτλο από τον Βρετανό πολιτικό επιστήμονα Κόλιν Κράουτς (2004). Ο Κ. Κράουτς με τον όρο «μεταδημοκρατία» αναφέρεται σε κράτη που κυβερνώνται από δημοκρατικά καθεστώτα (διεξάγονται εκλογές, αλλάζουν οι κυβερνήσεις, υπάρχει ελευθερία λόγου), αλλά η εφαρμογή της δημοκρατίας βαθμιαία μειώνεται: Μια μικρή ελίτ είναι αυτή που λαμβάνει τις αποφάσεις στο όνομα των δημοκρατικών θεσμών, οι οποίοι όμως ολοένα και χάνουν την υπόστασή τους, αδειάζουν από κάθε νόημα.

Με πιο ουσιαστικούς όρους, υπάρχει μια σημαντική (έως και ολοκληρωτική) έκπτωση των στοιχείων της λαϊκής κυριαρχίας σε κάθε χώρα (που λογίζεται ως δημοκρατικό καθεστώς). Οι «αγορές», οι ελίτ, οι υπερεθνικοί οργανισμοί κ.λπ., με τρόπο πιο απογυμνωμένο απ’ ό,τι στο παρελθόν, ελέγχουν και κατευθύνουν την πορεία χωρών, ηπείρων, περιοχών. Σε όλες τις χώρες που ακολουθούν μια μεταδημοκρατική τροχιά, ο λαός ανακηρύσσεται σε εχθρό, σε αναχρονιστικό παράγοντα, σε στοιχείο επιρρεπές προς ανορθολογικές και συνωμοσιολογικές απόψεις, που εν γένει ξεστρατίζει σε «εθνολαϊκιστικά» πρότυπα. Και άρα, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον λαό (αν και αυτό το επιχειρούν με το μεταναστευτικό και τις κοινωνίες tutti frutti, δηλαδή την αποδόμηση των συνεκτικών στοιχείων που συγκροτούσαν τις κοινωνίες μέχρι πρόσφατα, διότι το κεφάλαιο θέλει να ξεπεράσει αυτούς τους «αναχρονισμούς»), αποφασίζουμε να αδειάσουμε το «δοχείο» από κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και συμμετοχής. Αρκεί μια τυπική συμμετοχή σε κάποια εκλογική διαδικασία, κι αυτή στα όρια ενός 50% που θα προσέρχεται στις κάλπες.